2 april 2011

BBC-WS over Libië

.
Margie Orford is een Zuid-Afrikaanse auteur, en Sir John Holmes een voormalig UNO-staflid, en de BBC-WorldService vroeg deze twee naar hun mening over de gebeurtenissen in Libië, en over onze humanitaire inspanningen aldaar. Wellicht gingen ze bij de BBC ervan uit dat deze Orford en Holmes de situatie ginds goed kennen. Merkwaardig vond ik alleszins dat geen van de twee gasten melding maakte van de democratische krachten in Libië. Ze leken daar geen weet van te hebben. Wat een verschil met de nouveau philosophe Bernard-Henri Lévy, of met onze grote staatsman Guy Verhofstadt, of zelfs met ons unanieme Parlement. Ik vat samen wat de BBC-gasten meenden te weten:

Een rampzalige impasse is wat ik zie, en wat er gebeurd is, kon je toch op een blaadje geven nog voor het bombarderen begonnen was. […] Die rebellen zoals men ze noemt, burgeroorlog, we weten toch zo weinig over hun leiders. Onbewapend en ongeorganiseerd zijn ze, en dan komt nu de CIA die allerhande dingen uitvoert, dus voor mij ziet het eruit als een moeras, zoals we in Afghanistan er een hebben. […] Die rebellerende krijgers maken een bijzonder slechte indruk, bijna zouden zij het woord rebel een slechte roep bezorgen. […] Een van de dingen die mij aan heel deze zaak sterk deed twijfelen, is dat ik niet geloofde dat Khadaffi enkel door een kleine kliek overeind werd gehouden, wat toch de manier is waarop in de Westerse pers deze oorlog werd verkocht.


To me it just looks like a disastrous stalemate, and what happened seemed to be utterly predictable before the bombing started. I mean, aside from the sort of non-European view on it, that’s, the other ways of dealing with it, and that a lot of the problems with Khadaffi have come from governments working far too closely. I mean it was suddenly as if the scales fell from everybody’s eyes and said: Woe, Khadaffi is a dictator, fancy that! we didn’t know! Forty years later we didn’t know.
But one of the biggest problems is this split, that happened between Germany and France and England, obviously around the invasion. So even from the beginning there was a division about what to do. These rebels as they’re called, civil war, I mean so little is known about their leadership. They’re not armed, they’re not organised, its, now you put the CIA coming in and doing all sorts of things, so to me it just looks like a quagmire, like we have in Afghanistan.



I think the rebel fighters do give a very bad impression, I mean they almost give the word rebel* a bad name, when you see them rushing backwards and forward, and one of the things that always astonishes me is this firing into the air. If you’re short of ammunition, surely that’s not what you should be doing.


One of the things that made me very hesitant about this whole thing was that I didn’t think that he was just kind of propped up amongst a kind of small clique, which is how this war has been sold really, in the Western press.
_______________
* ik had eerst nog rabble verstaan..
.

1 opmerking:

Marjorie Hoefmans zei

Een terechte bedenking.
Het zootje ongeregeld dat voor de internationale camera's een rondje kogels de lucht inschiet als bewijs van hun vrijheidslievendheid...
Freud zou hier zijn hart aan opgehaald hebben, of een infarct gekregen hebben met zoveel fallussymboliek in één keer.
Ik ben wat bevooroordeeld en zie dus een aantal kerels dat na het rebelleren thuiskomt en de vrouw nog even een mot geeft voordat zij het klaarstaande warm eten naar binnen schrokken, het bed in tuimelen en na al dan niet consumeren van wat hun koranisch recht is in snurk gaan om de dag erop met de kerels weer stoer te gaan doen voor de internationale camera's.
Hoe zielig was ook de vertoning van al onze goeddenkende vrijzinnige journalisten bij de verslaggeving over Egypte, 'dat zelfs de vrouwen gerust gelaten werden op het hoe-heet-het-ook-al-weer-plein'. Alsof het macho- en vrouwagressieve Egypte ineens veranderd was in een westerse samenleving. Heel schoorvoetend en onderkoeld moesten diezelfde journalistjes toegeven dat het kont- en borstenknijpen precies hetzelfde gebleven was als vóór Moebaraks vertrek. Onder de 'democratische' opstandelingen.
Eén van hun eigen gilde (CNN?) had die masculiene zegeningen mogen ondergaan, tegen haar zin blijkbaar. Vrouwen zijn ondankbare wezens.

http://victacausa.blogspot.com/victacausa.blogspot.com5edf7b715d0afaa3d68201fa2d94715a304487db.html