25 augustus 2009

Ronduit liegen staat een Kwaliteitskrant niet

.
Nu de premier weer terug is in het land, en niet te ver van zijn deur veilig in Zaventem is neergestreken, mogen wij de vakantie als afgesloten beschouwen.
Bij wijze van herhalingsoefening zullen wij direct beginnen met een paar zinnetjes van Marc Reynebeau, en daarna onmiddellijk het ernstige werk aanpakken.
Reynebeau had vandaag een klein opstelletje in De Standaard en, hoe vergeeflijk ook, zijn stukje was niet geheel van fouten vrij. Na de grote vakantie komt zoiets vaker voor.
We zien onze Marc schrijven: “Maar de meeste van die pendelaars kennen Brussel zoals Yves Leterme hem kent.” In dit korte zinnetje staan twee fouten, die elk voor zich nu mag verbeteren, maar let u op zijn derde, en op zijn voorlaatste woord.
Inhoudelijk viel zijn stukje nog goed mee, zeker voor een eerste opstel. Wel begon Marc onbewust met een oude FDF-slogan over Vlamingen die naar hun dorp terug moeten. Maar aangezien Marc .–zoals iedereen weet– Geschiedenis heeft gestudeerd, zal die slogan (die pas van de jaren zestig dateert) hem onbekend zijn omdat die periode nog te vers is.
Enigmatisch was echter een andere zin van hem: “Vooral om historische redenen is een stedelijke mentaliteit vele Vlamingen nu eenmaal vreemd.”
Marc, wat je wel had mogen onthouden uit jouw studies, is dat de meeste geschiedkundigen (bv de befaamde Norman Davies in zijn “Europe, a History” van 1996) …het fenomeen van de verstedelijking juist typisch Noord-Italiaans én Vlaams noemen. Misschien ligt die geschiedenis voor jou weer te veraf.

Nu dus ernstiger werk.
Gisteren of eergisteren begon de ramadan, en omdat ze bij De Standaard beseffen dat de meeste Vlamingen dat woord nog nooit gehoord hebben, stuurden zij hun reporter Shaju Hendrikx op speurtocht naar een gezin waar deze gewoonte in ere wordt gehouden.
Hij kwam terecht bij de familie Lesage-Kaçar in Gent. Geen doorsneegezinnetje, want vader is prof politicologie aan de univ, een soort wetenschapper kun je zeggen, en moeder is gemeenteraadslid.
Het werd een mooi artikel, meer een culinair verslag eigenlijk, maar zonder taalfouten (Hendrikx is geen vaste redacteur). Het bevatte wel één zin die fel mijn aandacht trok: "Dries mag dan geen moslim zijn, hij heeft wel respect voor het geloof van zijn vrouw."
Professor Lesage, bevestigt ons de reporter, is dus zelf geen moslim, maar wel degelijk getrouwd met een moslimse!
Zoiets kan natuurlijk niet. Een moslim kan wel een ongelovige vrouw nemen, en de profeet zelf gaf hier het voorbeeld wil het verhaaltje, maar dat een mohammedaanse een ongelovige man zou kunnen huwen is uitgesloten. Dan moet zij zelfs worden omgebracht door haar mannelijke familieleden lees je in buitenlandse kwaliteitskranten, die wel eens verslag uitbrengen over zulke feiten.

Maar we mogen niets uitsluiten. Wellicht hebben wij te maken met een volslagen nieuw fenomeen, een totale omslag in de islam eigenlijk …en heeft deze ideologie hier –in de verstedelijkte Vlaamse omgeving– na eeuwen van achterlijkheid en brutaliteit, tenslotte een mate van rationaliteit geïncorporeerd? of zelfs een bepaalde verdraagzaamheid?

Of heeft onze reporter dat zinnetje gewoon verzonnen? De gedachte is ondraaglijk, maar de wens is de vader van de gedachte, en Hendrikx kan tenslotte de bedoeling hebben gehad om aan zijn simpele lezers te laten geloven, wat hijzelf zo graag zou willen? Zoiets heet duiding tenslotte. Het leven, zoals het leven zou moeten zijn.
Hij had natuurlijk aan de professor zélf kunnen vragen hoe de vork in de steel zat, en of hij dat zo mocht opschrijven, van die ongelovige die met een moslimse getrouwd was ...maar of Shaju dat ook heeft gedaan, weten wij lezers niet.
Moeten wij dan maar veronderstellen dat onze Standaardman Shaju Hendrikx bewust gelogen heeft?

Ik stelde hem deze vragen per mail, en ook aan de bekroonde Marketeer van De Standaard vroeg ik wàt er nu van aan was, maar helaas verkozen zij solidair hun mond te houden.

Dat is spijtig, want journalisten genieten al zo weinig vertrouwen bij het publiek.
Bij gebrek aan beter dus, mag ik stellen dat Hendrikx, en daarna Vandermeersch, bewust gelogen hebben, en het vertrouwen van hun lezers niet waard zijn.
.

8 opmerkingen:

Ziende mol zei

Een leugentje om bestwil ... zoals het stilhouden van het rapport Van San of de genocides en wegpestpraktijken ten opzichte van autochtonen in achterstandswijken mag er toch van af?

Marc Vanfraechem zei

natuurlijk Ziende Mol! we willen niet krenterig worden.
Maar de zaak is nog niet afgesloten, en de journalist lijkt mij in nauwe schoentjes te zullen komen... in de afweging die ik maakte tussen enerzijds zijn mogelijke leugenachtigheid, of anderzijds zijn lofwaardige naïviteit, gaat de balans nu helaas (op grond van getuigenissen) naar de eerste mogelijkheid.
Wellicht kan ik binnenkort een afgerond oordeel geven.

Unknown zei

als naieve lezer van dit dagblad van misschien wel twijfelachtig alooi blijkt nu, kijk ik met spanning uit naar het afgeronde oordeel

Marc Vanfraechem zei

Ik ook Josiane, en ik heb de betrokken journalist aangeschreven, en in cc ook zijn hoofdredacteur Vandermeersch. Maar een antwoord heb ik nog niet gekregen, en de reden daarvoor zou kunnen zijn dat die twee nu beseffen dat zij betrapt zijn, want mijn mail bevatte een stevig argument...
Ik geef het duo nog even de kans om met een uitleg te komen, maar ook zonder hun antwoord beloof ik een vervolg.

Elveebee zei

Naima Lanjri is volgens mij ook een moslimse (is dit een correcte benaming, Marc? Of zeggen we beter 'islamitisch'?).
En met wie is die madam getrouwd? Juist, met een zekere heer Guy Fransen die afwisselend redacteur is bij Het Nieuwsblad, dan bij De Standaard, dan weer bij Het Nieuwsblad. En voor zover geweten, heeft hij zich nog niet bekeerd tot de Godsdienst van de Vrede. Hij is dus een dhimmi, wiens echtgenote bijgevolg mag worden omgebracht volgens jouw buitenlandse bronnen.
Bij De Standaard zijn ze echt van alle godsdienstmarkten thuis. Nu nog leren een krant maken.

Marc Vanfraechem zei

@Elveebee: ik vind moslimse een goede term, een nieuwvorming natuurlijk, aangezien wij dat verschijnsel hier nog zo lang hebben, maar moslima heeft een uitgang die niet Nederlands klinkt.
Van het echtpaar Fransen-Lanjri weet ik niets af, maar het idee dat een man een moslimvrouw kan nemen zonder zelf moslim te worden: vraag aan gelijk elke imam wat daar van aan is...

P.N. zei

Gesteld dat het beeld van het koppel Fransen-Lanjri klopt, zouden we dan niet kunnen stellen dat in dit concrete geval een individuele moslima er in geslaagd is zich van de hoeder van haar geloofsgemeenschap te emanciperen?

Anders geformuleerd: dat zij van haar geloof een particuliere kwestie heeft gemaakt die zij naar eigen goeddunken beleeft?

De zwakte van mijn vraag zit hem natuurlijk in het hypothetische karakter ervan, maar sta me toe die redenering toch nog door te denken:

Betekent de anekdote dan niet dat de islam wel degelijk emancipatorische mogelijkheden biedt?

Marc Vanfraechem zei

@P.N.: zoals u zegt zit de zwakte van uw vraag in haar hypothetische karakter.
Mijn antwoord is dat de islam niet de minste aanzet, niet het minste teken van een dergelijk emancipatorisch karakter bezit, noch ooit heeft bezeten. Maar natuurlijk, avec des 'si' on met Paris en bouteille.
P.S. hierboven schreef ik: "nog zo lang hebben". U begreep natuurlijk dat dat moest zijn: "nog niet zo lang hebben".

http://victacausa.blogspot.com/victacausa.blogspot.com5edf7b715d0afaa3d68201fa2d94715a304487db.html